de Halongbaai

`De vreugde van ons leven komt voort uit confrontaties met nieuwe ervaringen, en er is daarom geen grotere vreugde dan een eindeloos veranderende horizon.` Alex McCandless in Into the wild.

Alles hangt met alles samen. Ik lees dezer dagen, wanneer er tijd voor overblijft, Kairos van Joke Hermsen. Bovenstaand citaat komt uit haar boek. Er zijn meer associaties. Zo zie ik in één van de foto’s (die van een soort flodderig flatgebouw in Hanoi) een gelijkenis met de fascinerende schilderijen van Tjebbe Beekman, van wie ik laatst een paar doeken zag op de expositie Silence out loud in Museum Kranenburgh, Bergen N.H. Wie interesse heeft, kijk maar eens op zijn site: www.tjebbebeekman.com. Dirk herkende er Hundertwasser in. En dit in Zuid-Oost Azië!

Gisteren gingen we met de bus zo’n 150 km naar het noorden, naar de Baai van Halong.
Een gebied met karstgebergte in zee; honderden, nee duizenden soort van suikerbroden rijzen op uit zee. Het is Werelderfgoed en inderdaad heel bijzonder om in rond te varen. Tot voor een paar jaar woonden in dit gebied een paar duizend mensen op kleine bootjes; daarvan zijn er nu nog maar zo’n 100 over. Min of meer gedwongen om naar de stad te verhuizen. Het is nu een toeristische trekpleister van de eerste orde; dagelijks varen er zo’n 600 boten, veelal oude jonks. We bleven op het schip slapen, zodat we de volgende ochtend om 6 uur op het bovendek qi gong en tai chi (moeilijk als je dat nooit eerder hebt gedaan!) konden doen. Daar was dan die eindeloos veranderende horizon! Als je je inbeeldde, dat het schip stil lag, was het een waar coulissenlandschap, waarbij het ene rotseiland rustig voor het andere schoof. Fascinerend!

Op de terugweg een keramiekfabriek bezocht, waar vooral de geschakelde houtovens veel indruk maakten. Zij werden juist gerestaureerd, omdat na 5 jaar de stenen aan de binnenzijde te veel glazuur hebben opgenomen, waardoor de porositeit verdwenen is; wat van belang is voor de opname van het vocht uit de keramische potten. Daarna nog een dorp tussen de rijstvelden bezocht. Heel merkwaardig om ook hier van die hoge huizen te zien staan, de meeste heel goed onderhouden. Deze huizen, bestemd om hele families te huisvesten, zijn bekostigd door Vietnamezen die in het buitenland, Japan en Zuid-Korea, zijn gaan werken. In het dorp zie je voornamelijk oma’s en opa’s met een kleinkind. De ouders werken op het land; het is de tijd van het uitzetten van de rijstplantjes. Daarvoor moeten er dijkjes worden aangelegd, wat een zwaar werkje is en overtollig water worden weggehoosd, dit alles handmatig!

Nog even een kleine uitleg bij de foto van de bloeiende perzikboom. Deze is te vergelijken met onze kerstboom. Begin februari begon het Chinese nieuwjaar, waarmee de lente gevierd wordt. In elk huis, restaurant, winkel en kantoor staat dan gedurende twee weken een bloeiende perzikboom. We hebben het nog net mee kunnen maken.

Ik zal later nog wat foto’s toevoegen. Morgen weer op stap naar een ander karstgebied, maar dan op het land. En morgenavond met de nachttrein verder naar het zuiden.