Saigon

Gisteren aangekomen in Saigon, waar de Franse koloniale sfeer is verdampt in hoogbouw, verkeersdrukte en luchtvervuiling. Het is hier erger dan in Hanoi.
Saigon: 11 miljoen inwoners, waarvan 1 miljoen Chinezen en 4 miljoen buitenlanders; 110 verschillende nationaliteiten. 7 miljoen scooters en motoren rijden hier en natuurlijk ook auto’s, bussen en taxi’s (35.000). En enkele riksja’s.

Onze gids had voor de middag een ritje door de stad geregeld. Aan de overkant van de straat stonden 18 riksja`s op rij. Plots schoten ze weg, maar twee werden door de verkeerspolitie in de kraag gegrepen en konden niet meer ontsnappen. Per 1 maart zijn de regels gewijzigd en mag er in de straat van het hotel niet gestopt worden. De riksja`s worden in beslag genomen, op een wagen geladen en weg zijn ze. Onze gids vond geen gehoor bij de politie en was razend. Je kunt het zien op de eerste foto. Na een eindje lopen konden we alsnog instappen en de waanzin van deze stad ervaren. De ene wolkenkrabber na de andere wordt hier opgetrokken, vaak pal achter oude koloniale gebouwen en pagodes.

De stad heeft verschillende namen gehad: eerst was hier alleen moeras en bos en toen de Khmers zich hier vestigden noemden ze het Prey Nokor: koninkrijk in het bos. De Fransen noemden het Saigon naar de kapokbomen, die hier toen nog stonden. Sinds 1976 is het Ho Chi Minstad, maar de meeste mensen zeggen nog steeds Saigon. Wat te zeggen van: Blijf-hier-wegstad?!

Het zuiden wilde helemaal niet communistisch worden, maar heeft zich er bij moeten neerleggen. Na de hereniging zijn 4 en een half miljoen Vietnamezen gevlucht, waarvan een half miljoen als bootvluchteling is verdronken. Never ending story.

Vandaag gaan we er weer met zijn tweeën op uit en maken er een cultureel dagje van. In het Museum voor Schone Kunsten zien we werk van hedendaagse Vietnamese kunstenaars, niet onverdienstelijk. We bezoeken de Pagode van de Jade Keizer, volgens het taoïsme de bestuurder van de hemel. Deze pagode is begin 20e eeuw gebouwd voor Chinese migranten. In één van de ruimtes bevindt zich de hal met de 10 hellen. Op panelen van zwart hout, worden mensen in de hel gekliefd, levend verbrand, doorgezaagd en wat al niet meer. Jeroen Bosch après la lettre! Alleen de buddha kan hen nog daaruit bevrijden.
We genieten tijdens de lunch van een fantastische hot pot, met een grote verse tilapia en allerlei verse groenten, die in de pan gedompeld worden. Het Vietnamese eten is werkelijk verrukkulluk.
Vooruit, dan ook nog maar het museum van de Vietnamese geschiedenis. Het duizelt mij van alle invloeden van andere volkeren, bedreigingen en oorlogen, die hier hebben plaats gevonden en van de verschillende volkeren en dynastieën, die het land of een deel ervan bestierd hebben. Stel mij daar geen mc-vraag over!
We vinden het prima om morgen verder te reizen naar Can Tho in de Mekongdelta.

p.s. de foto van het schilderij van de vrouw uit Hanoi deed me sterk denken aan Matisse. Wellicht is zijn invloed overgewaaid! Het andere schilderij van de vrijersmarkt in Sapa is bijzonder, omdat het met lak is geschilderd, een techniek die hier wel vaker wordt toegepast. Sapa is het gebied in het hoge noorden van Vietnam, waar de mensen nog traditioneel leven.