Melancholie

Wat rest na thuiskomst is de melancholie; bij de herinneringen aan de vriendelijke mensen, de sinasappelbomen, de verfijnde Moorse bouwwerken, de eucharistieviering in de Mezquita in Córdoba, de Sierra Nevada, het Alhambra. Deze melancholie wordt versterkt door het lezen van 'Verhalen uit het Alhambra'.
Eén van de wijsheden van Irving willen wij hier graag citeren. De Moorse Koning Boabdil had in 1492 de sleutel van het Alhambra overhandigd aan de katholieke Koningin Isabella (wij bezochten het praalgraf van haar en haar echtgenoot Fernando in de Kathedraal van Granáda). Op één van de keramische tableaus op het Plaza de Espagna in Servilla staat de overgave afgebeeld, zie de foto. Boabdil was een vredelievend mens, eerder op harmonie, dan op strijd gericht en verkoos een vertrek in ballingschap. Toen Ksrel V daarvan hoorde, zei hij: 'Was ik hem geweest, had ik liever het Alhambra tot mijn graf gemaakt, dan te moeten leven zonder koninkrijk in de Alpuxarra'. En zo sluit Irving dit hoofdstuk af:
'Wat is het toch gemakkelijk voor hen, die de macht bezitten en in welstand leven, om heldendom te prediken aan de overwonnenen! Maar hoe weinig begrijpen zij, dat het leven zelf in waarde stijgt bij tegenspoed, als niets anders dan het leven overblijft!'